Višegodišnja zeljasta biljka Petrovac (Agrimonia eupatoria) ima široku lepezu delovanja i veoma je zastupljena u narodnoj medicini. Zbog efekasnosti kod određenih bolesti zovu je i ranjenik, kostolom, sitni i ovčiji čičak, trava celog sveta… Naročito se koristi za rane koje teško zarastaju, posebno kod ginekoloških ranica i mioma, polipa i unutrašnjih krvarenja. U čajnim mešavinama sa hajdučkom travom i virkom smanjuje obilne menstruacije i zaustavlja krvarenje hemoroida. Ime kostolom je u narodu dobila jer leči čoveka koji je tako bolan da oseća da mu se “kosti lome”.

Na našem podneblju je najviše rasprostranjen na Fruškoj gori, Titelskom bregu, Vršačkim planinama, severoistočnoj Bačkoj i jednom delu Srema. Uspeva na slabije hranljivim zemljištima, ali i ekstremno sušnim. Najviše raste na obroncima livada i u šumi, mada je rasprostranjena i na sušnim livadama, kamenjarima i pored puteva. Žutim cvetovima poput klasja, na stabljikama visine do metar, prekriva polja od juna do avgusta.

Od nje se pravi čaj od nadzemnog dela biljke koji se sakuplja u cvetu. Dobri poznavaoci tvrde da je u lekovite svrhe najbolje brati oko 12. jula, kada se slavi praznik apostola Petra po kojem je i dobila ime. Naš narod veruje da je svaka biljka koja nosi ime sveca ili Bogorodice posebno lekovita, a u slučaju petrovca je to i zvanično potvrđeno.

Od blagotvornih sastojaka, najviše sadrži tanine, nikotinsku, palmitinsku, stearinsku i kremenu kiselinu, kao i flavonoide, triterpene, gorke materije, etarsko ulje, vitamine C, B1 i K.

Osim što efikasno deluje na različite rane, uspešna je kod upale creva i dijareje. Pomaže kod upala mokraćnih puteva, sprečava noćno mokrenje, reguliše nivo bilirubina kod žutice, snižava temperaturu. Kod kašlja podstiče sekreciju i smiruje upalu grla. Čaj se koristi i za vaginalno ispiranje. Leči i kožne promene izazvane alergijskim reakcijama i dermatitis.
Čajna terapija se preporučuje i osobama koje pate od hroničnog umora, bezvoljnosti i malaksalosti ili su pod stresom tokom dužeg perioda. Ove osobe često imaju i poremećaj u varenju, nadimanje i neformirane stolice, nesanicu i pospanost u kasnim jutarnjim i popodnevnim satima.

ČAJ ZA SVE

Univerzalni čaj od petrovca se sprema tako što se supena kašika prelije sa 2 decilitra ključale vode, poklopi i ostavi da odstoji 30 minuta. Potom se čaj procedi i pije nezaslađen, tri puta dnevno pre jela, uvek sveže spravljen.

Posebno se preporučuje pevačima, predavačima i osobama koje mnogo naprežu glasne žice. Za ispiranje grla je najefikasniji čaj od po jedne supene kašike petrovca, žalfije i crnog sleza.

Za vidanje očiju poklonici tradicionalne medicine preporučuju vidac (Euphrasia officinalis), biljku koju zbog potvrđene delotvornosti zovu i vidova trava, vidovčica, vidica… Pisani zapisi o lekovitosti datiraju još iz 15 veka. Vidac pomaže u lečenju konjuktivitisa, bistri rožnjaču i poboljšava vid, reguliše očni pritisak, uklanja čmičak. Zaustavlja i suzenje očiju izazvano polenskom groznicom ili kijavicom, a narodni vidari tvrde i da uklanja simptome glaukoma.

Istovremeno, deluje i na bolesti disajnih organa, a pre svega na promuklost, grip, prehladu, zapaljene sinuse, zapušenost nozdrva, rinitis. Pomaže i kod bolesti želuca i creva, prostate, glave, uva. Vidovčica je i odlično sredstvo za jačanje intelektualnih sposobnosti i prevenciju gubitka pamćenja.

Najdelotvorniji je u kombinaciji sa drugim lekovitim biljkama, ali s obzirom na to da sadrži toksične supstance, u primeni vidove trave treba biti oprezan. Ne preporučuje se osobama koje imaju zdravstvenih problema sa žuči, čirom na želucu i dvanaestopalačnom crevu, kao i sa bolestima jetre. Žene za vreme trudnoće i dojenja takođe ne bi smele da koriste ovu biljku.

Zanimljivo je da je vidac poluparazitska biljka poput imele, koja se svojim usisnim korenjem pričvršćuje za biljku u neposrednoj blizini, i na taj način crpi njene minerale i druge hranljive sastojke.

ULjE ZA LICE

Sitno seckanom vidovom travom napuniti dve trećine staklene tegle, a zatim preliti da čaj ogrezne. Teglu dobro zatvoriti i držati na suncu ili toplom mestu šest nedelja uz svakodnevno mućkanje. Na kraju procediti i sadržaj čuvati u tamnim staklenim flašicama. Svako veče sa ovako spremljenim uljem čistiti lice, vrat i dekolte. Njegova delotvorno dejstvo na kožu ubrzo će se ispoljiti.

NAPRAVITE EFIKASNE MEŠAVINE

Za jačanje očne jabučice – Mešavina od dve supene kašike lista vidca i ruzmarina i po dve kašike cvetova divizme i različka, sipa se u staklenu flašu ili teglu, a zatim prelije sa 6 decilitara maslinovog ulja. Posuda se dobro zatvori i drži na suncu ili toplom mestu 30 dana uz svakodnevno mućkanje. Nakon toga se procedi, a onda tri puta na dan, po jedna kap ulja stavlja na kapke i lagano masira. Uz ovaj tretman, pre spavanja obavezno isprati oči blagim čajem od kamilice.

Peckanje u očima – Pomešati dve kašike lista i cveta vidca sa kašikom žalfije, pa sve preliti sa 3 decilitra ključale vode i ostaviti da odstoji poklopljeno dva sata. Sadržaj zatim procediti, a dobijenim čajem dva do tri puta dnevno ispirati oči. Uveče, vidac čaj treba držati kao oblogu na očima pola sata.

Upala kapaka – Pomešati dve kašike cveta i lista vidca sa kašikom nane, pa sve preliti sa 4 decilitra ključale vode. Ostaviti da odstoji poklopljeno dva sata, procediti i ispirati očne kapke više puta dnevno.

Krmelji – Pomešati kašiku cveta i lista vidca, isto toliko hajdučice, kao i kašiku cveta kamilice. Sve preliti sa 6 decilitara ključale vode i ostaviti poklopljeno da odstoji dva sata. Procediti i koristiti za čišćenje očiju vatom, više puta dnevno. Uz to, uveče i ujutru stavljati čajne obloge u trajanju od po 20 minuta.

Protiv kijavice – Preliti kašičicu vidove trave sa 2,5 decilitra vrele vode i ostaviti poklopljeno da odstoji pet minuta. Zatim procediti i u čaj dodati pola kašičice soli. Ovako dobijeni preparat lagano ušmrkivati dva do tri puta dnevno, uvek sa sveže pripremljenim čajem.

Izvor: novosti.rs

Ehinacea, jedna od najpoznatijih lekovitih biljaka, prepoznaje se po ljubičastom cvetu s mnogo sitnih latica i velikim tučkom. Njena blagotvorna svojstva prvi su otkrili američki Indijanci, pa je početkom prošlog veka bila najprodavanija lekovita biljka u Americi. S razvojem farmaceutske industrije polako je padala u zaborav, ali je sredinom 30-ih godina prošlog veka, kada su u Evropi potvrđena i prihvaćena njena lekovita svojstva, ponovo vraćena u upotrebu.

Ova biljka prelepih cvetova danas se najčešće koristi kao sredstvo za jačanje imuniteta, ublažavanje digestivnih tegoba, lečenje upala desni, grla i uha, problema s prostatom ili kao melem za rane od uboda insekata. Najnovija istraživanja pokazala su da je veoma efikasna i u prevenciji karcinoma.

Kako deluje

Ehinacea blokira enzime koji omogućavaju prodiranje upornih bakterija poput streptokoka, stafilokoka i pneumokoka u organizam i na taj način sprečava širenje infekcije.

Hemijska analiza ove biljke potvrdila je prisustvo jedinjenja zaslužnih za sva njena lekovita svojstva. Najznačajniji su ehinacein B i ehinakozid, koji podstiču stvaranje antitela, i arabinogalaktan, koji podstiče odbrambene ćelije da uništavaju štetne mikroorganizme.

Ehinacea se koristi u obliku kapsula, spreja za grlo, gela, tinktura… Najbolji rezultati postižu se preventivnim korišćenjem od četiri do šest nedelja, i to u periodima godine kada se najčešće javljaju infekcije i prehlade. U slučaju da infekcija već postoji, najbolji rezultati se postižu ako se tokom dve nedelje uzimaju velike dnevne doze preparata na bazi ehinacee.

Sva njena snaga

Ispitivanja su pokazala da ova biljka stimuliše proizvodnju belih krvnih zrnaca u koštanoj srži. Veruje se da bi to moglo da pomogne osobama koje su na hemioterapiji i obolelima od leukopenije, to jest pacijentima koji imaju smanjen broj belih krvnih zrnaca.

Najveći broj ljudi ehinaceu može da koristi bez ikakvih ograničenja, ali postoje osobe kojima proizvodi na bazi ove biljke škode. Kod pacijenata s tuberkulozom, leukemijom, kolagenozom, multipla sklerozom i nekim autoimunim bolestima pojačana aktivnost obrambenog sistema može da pogorša tok bolesti.

Za jači imunitet

Pomešajte u većoj staklenoj tegli 100 g suvih cvetova ehinacee, 50 g matičnjaka, 50 g propolisa i 500 ml sedamdesetoprocentnog alkohola. Zatvorite teglu i ostavite je na tamnom mestu 14 dana. Procedite sadržaj i čuvajte ga u dobro zatvorenoj flaši. Tri puta na dan uzimajte po trideset kapi.

Izvor: zena.blic.rs

Biljka arnika je poznata kao efikasan lek iz prirode za zaceljivanje rana. Bogata je eteričnim uljima, gorkim materijama, sadrži smolu, tanin, inulin, kamfor, karotenoide, flavonoide i saharoze. Za lek se koriste cvet, listovi i koren.

Arnika ima antibakterijsko, antiseptično, antifungalno i protivupalno dejstvo. Uspešno se bori protiv štetnih mikroorganizama i sprečava razmnožavanje bakterija i gljivica. Podstiče formiranje granularnog tkiva što ubrzava proces zarastanja rana. Koristi se za lečenje infekcija na koži, rana, opekotina, uboda insekata, iščašenja zglobova, modrica. U iste svrhe od ove biljke proizvodi se tinktura, ulje i puder.

Melem od cvetova arnike

Jednu veliku kašiku suvih cvetova preliti sa 250 mililitara proključale vode. Posle deset minuta dodati još 250 mililitara vode i melem se može već koristiti. Njime natopiti čistu maramicu ili gazu, pa obložiti obolelo mesto na koži. Oblog držati najmanje pola sata, a proces ponoviti nekoliko puta u toku dana. Ne preporučuje se jača koncentracija arnike u melemu od ove, da ne bi došlo do preteranog nadraživanja kože.

Izvor: novosti.rs

Crvena  detelina je višegodišnja zeljasta biljka, čija stabljika dostiže visinu do 40 cm, dok su joj listovi ovalni, a cvetovi crvenopurpurni, ređe beli, raspoređeni u pojedinačne, loptaste cvetne glave. Beru se samo cvetovi i vršni listići za vreme cvetanja i suše u tankom sloju, u hladu, obavezno na promaji.

Riznica fitoestrogena
Crvena detelina najviše pomaže ženama koje imaju problema sa hormonalnim disbalansom, što se dešava u menopauzi i predmenstrualnom periodu. Za njeno lekovito dejstvo zaslužni su izoflavoni, fitoestrogeni koji imaju slično dejstvo estrogenima, polnim hormonima koji igraju veoma važnu ulogu u funkcionisanju organizma žene.
Crvena detelina se koristi i u pripremi kozmetičkih preparata protiv akni, bradavica i čireva, dok oblozi od ove biljke ubrzavaju zarastanje posekotina, povlačenje modrica i otoka.
Crvena detelina ulazi u sastav posebnih biljnih mešavina i sirupa, koji se koriste za lečenje sezonskih bolesti kao što su prehlada i kijavica sa temperaturom, dok čaj od suve biljke ima antibakterijska svojstva pa se preporučuje za ispiranje grla. osteoporoza, posledica su smanjenog lučenja estrogena.

Efikasan čistač organizma
Čaj i tinktura od cvetova crvene deteline preporučuju se za čišćenje krvi i limfe, kao i redovnu godišnju detoksikaciju organizma. Ova biljka jača imunološki sistem i pomaže u lečenju probavnih tegoba, poboljšava apetit.

RECEPTI
Čaj od cvetova deteline
Preliti kašiku suvih cvetova crvene deteline sa 2,5 dl ključale vode i ostaviti poklopljeno da odstoji pola sata. Procediti i piti 2-3 šolje čaja dnevno.
Tinktura
Napuniti staklenu teglu cvetovima crvene deteline, a zatim ih preliti domaćom rakijom. Teglu dobro zatvoriti i držati na svetlom i toplom mestu 40 dana i pritom svakodnevno promućkati. Procediti i sipati u staklenu flašu, pa 3 puta dnevno uzimati po 20 kapi tinkture sa malo vode.
Sirup
Sipati u emajliranu šerpu 4 šolje sveže ubranih cvetova crvene deteline i 4 šolje vode. Zagrevati do ključanja, a zatim smanjiti temperaturu i kuvati oko 20 minuta. Skloniti sa šporeta, poklopiti i ostaviti da odstoji preko noći. Ujutru procediti i pritom cvetove dobro izgnječiti da se dobije što više tečnosti. Opet sipati u šerpu, dodati 4 šolje žutog šećera i kuvati na blagoj temperaturi uz stalno mešanje sve dok se ne dobije sirup. Sipati u staklenu teglu i čuvati u frižideru. Uzimati svako jutro kašiku sirupa, pola sata pre jela.

Izvor: lekovitobilje.rs

Konoplja se uzgajala svuda na prostorima bivše Jugoslavije, jer je imala široku upotrebu. Konoplja se prerađivala u vlakno i tkala su se različita platna. Na oko 3 km od Zenice, u selu Čajdraš bilo je više sačuvanih većih stupa za tučenje konoplje, kako bi se dobilo vlakno. U potoku se vlakno namakalo neko vrijeme, potom sušilo, proizvodilo vlakno i veći dio prodavao, a manji ostavljao za domaću upotrebu.

Za domaćinske potrebe upredali su se konopi (po nazivu konoplje). Konopi su bili debljine do 3 mm. Oni su se dalje upredali u užad, koja su mogla imati od tri pa do tridesetak struka konopa, zavisno od željene jačine i debljine užeta i naravno namjene.

Osim za proizvodnju platna od konopljinog vlakna, konoplja se koristila i za druge potrebe. Ženska konoplja, ono što u sadašnja vremena nazivamo marihuanom, kanabisom, indijskom konopljom i kako sve ne, je davala cvijet i sjemenke. Cvijet se brao prije potpunog otvaranja sitnih cvjetića, vezivao u kitice, pa se kitice vješale pod strehu, u hladovini, naopačke, da se suše. Nakon sušenja, spremale su se kitice cvjetova konoplje najčešće u ostavu. Koristio se cvijet za brojne kućne potrebe: kađenje prostorije u kojoj leži teški bolesnik, pravljenje kolačića za djecu i starije bolesne osobe, spravljanje meda sa cvijetom konoplje, te razne druge potrebe.

Najviše se ipak koristio za kađenje oboljelih od težih oblika kašlja, posebno hripavca (magarećeg kašlja). Savremena farmacija proizvodi sirupe protiv kašlja u kojima je obavezan sastojak neka od tzv. lakih opojnih droga. U domaćinstvima se čuvao i suhi konopljin list, kojim se kadila kuća, čim pođu prehlade i kašljanje ukućana.

Od sjemenki konoplje se proizvodilo visokokvalitetno ulje. Upamćeno je, da se za litar konopljina ulja dobivalo po 5 kg masla ili 10 kg svinjske masti. Ulje se koristilo kao lijek za brojne bolesti. Savremena medicina je dokazala ljekovitost i vrlo široku upotrebljivost ovog ulja.

U srednjoj Bosni se ulje iz konopljina sjemena proizvodilo hladnim presovanjem i kuhanjem. Ovo ulje proizvedeno hladnim presovanjem je bilo cjenjenije, a prepoznavalo se po boji, gustini i prozračnosti.

Kađenje konopljinim listom se radilo tako, da se na žar u pegli (na drveni ćumur), stavljao jedan do dva prstohvata zdrobljenog suhog lista i potom se uz lagano mahanje, kretalo kroz sve prostorije kuće. Kađenje se najčešće obavljalo kod nekih oboljenja sezonskog karaktera. Za kađenje su se koristila i kandila, nekad improvizovana od kućnog posuđa.

Kađenje suhim cvijetom konoplje se radilo u prostoriji u kojoj je bio teški bolesnik sa jakim bolovima. Na užareni drveni ugalj mangale ili tadašnjih pegli, stavljao se prstohvat suhog konopljinog cvijeta i uz mahanje poticalo se lagano gorenje i dimljenje suhog konopljinog cvijeta. Koristilo se i kandilo ili neka improvizacija kandila. Ako bolesniku ne bi bilo lakše, postupak se ponavljao. Rezultat je bio, da bolesnik nije ječao od bolova, raspoloženje mu se podizalo, a odahnuli bi i ukućani, koji su njegovali bolesnika.

Kolačići od konoplje

Kolačići sa suhim konopljinim cvijetom su se pravili tako, da se u avanu sitno stuca konopljinog cvijeta prema namjeni. Ako se prave kolačići za nemirnu i bolešljivu djecu, stavljalo se manje cvijeta, a za teške bolesnike, koji su jaukali od bolova ili nisu mogli da se kreću, stavljalo se više. Kolačići su se radili od brašna sa dodatkom praha stucanih osušenih konopljinih cvjetova. Za neke bolesti su se radili kolačići samo od stucanih osušenih konopljinih listova i cvjetova.

Malo su se rjeđe pravili kolačići od brašna dobijenoga mljevenjem sjemenki konoplje uz dodatak praha stucanih osušenih konopljinih cvjetova. Kolačići su se osim nemirnoj i bolešljivoj djeci ili starijim teško bolesnim osobama, davali ukućanima, kao lijek protiv nervoze, bljedila, neuhranjenosti, reume, jakog kašlja, slabe probave i drugih stanja.

Med od konoplje

Priprema meda sa cvijetom konoplje, kao kućnog lijeka je bila uglavnom kod porodica, koje su imale svoje zasade konoplje. U med su se stavljali svježe ubrani konopljini cvjetovi. Takav med se koristio nakon što bi proteklo tri do četiri sedmice. Med se davao ukućanima kod bljedila, opšte slabosti, mršavosti, gubitka apetita, nesanice, noćnog mokrenja, reumatskih bolova, otežanog hoda, mišićne slabosti, kašlja, sandžija (bolovi oko srca i u prsima) itd

Rakija od konoplje

Pripremala se i rakija travarica sa konopljinim cvijetom. Stavljao se i svjež, ali češće suh cvijet u rakiju prvicu, koja je najjača, kao prva na kazanu. Nakon tri sedmice stajanja cvijeta u rakiji, rakija se mogla koristiti za masažu bolnih mjesta, ali i za kućna liječenja za koja su se koristili kolačići i med sa cvijetom konoplje. Posebno se mnogo koristila kod bolova u predjelu srca (sandžija).

Pušenje cvijeta konoplje nije praktikovano u narodu, sve do kraja šezdesetih godina, kada su taj običaj donijeli posjetioci muzičkog festivala na ostrvu Vajt (Wight), gdje su mladi bivše države počeli odlaziti od 1968. godine. Tamo su bila najveća okupljanja rok muzičara i poštovalaca rok muzike. Odjednom je porastao interes za suhim cvijetom ženske konoplje sada nazvanim marihuana, indijska konoplja i kako sve ne.

Prije dolaska običaja pušenja suhog cvijeta konoplje, Jugoslavija je 1964. g. ratifikovala Konvenciju o opojnim drogama, koju su početkom 1961. godine usvojila Organizacija ujedinjeni naroda. Tu konvenciju je ratifikovalo nešto više od 70 članica Ujedinjenih naroda. Obzirom da pušenje cvijeta ženske konoplje nije bilo poznato tih godina u Jugoslaviji, nije se obraćala posebna pažnja na uzgoj konoplje, koji je bio od državnog interesa.

Jugoslavija je tih godina bila sedmi proizvođač konoplje u svijetu, koja je donosila značajnu zaradu kroz izvoz proizvoda od konoplje. Tek od ljeta 1968. godine, počela je milicija obilaziti konopljišta i postepeno zabranjivati uzgoj.

Već početkom sedamdesetih godina 20. stoljeća, zemljišnih parcela, koje su bila legalno zasađene konopljom nije bilo. Jugoslavija je 1978. g. ratifikovala izmjene i dopune Konvencije UN o opojnim drogama. Za razliku od ranijih Uredbi o ratifikaciji, Jugoslavija je 1990. g. donijela Zakon o ratifikaciji Konvencije UN protiv nezakonitog prometa opojnim drogama i psihotropnim supstancama, koja je prethodno usvojena 1988. godine u Ujedninjenim narodima.

U zabačenijim selima, daleko od glavnih puteva, konoplja se nastavila uzgajati za razne kućanske potrebe, koje su spomenute u ovom tekstu. U narodu se konopljin suhi cvijet često nazivao veselicom.

Muška i ženska konoplja

Zakonom o sprečavanju i suzbijanju zloupotrebe opojnih droga, Bosna i Hercegovina je 2006. g. ostavila mogućnost uzgoja konoplje pod propisanim uslovima. Nažalost, primjena Zakona je veoma otežana, prvenstveno radi nesnalaženja policijskih i sudskih organa, ali i nepostojanja organizovanog otkupa, jer je uzgoj zabranjen bez ugovora sa otkupljivačem.

Faktički bi trebalo prvo policiju i sudstvo obučiti u raspooznavanju muške i ženske konoplje. Ostali nazivi su dnevno – politički i novinarski.

Konoplja je muška i ženska. Ženska ima cvijet, a oprašuje ga muška konoplja putem vjetra i insekata. Cvijet ženske konoplje ima izražen sadržaj psihoaktivnih (opojnih) sastojaka. Mušku konoplju najčešće nazivaju industrijskom, a žensku indijskom, pa marihuanom, kanabisom, travom, gandže itd.

Muška konoplja također sadrži opojne sastojke, ali u odnosu na cvijet, skoro neznatno. Kada se ženskoj konoplji otkine cvijet, stabljika se koristi u industrijske svrhe, pa je i ona industrijska biljka.

Treba znati, da su Sjedinjene države prve zabranile uzgoj konoplje i potom vršile pritisak na članice Ujedinjenih naroda da i one zabrane. Nikada nije postignut uspjeh, da sve članice UN-a potpišu i ratifikuju tu Konvenciju. Srećom, jer bi svijet ostao bez najkvalitetnijeg platna i užadi. Naime, konopljino platno, ne upija vodu, pa su jedra stotinama godina izrađivana od konopljinog platna, ali i šatorska platna.

Kompanija Levi Strauss je 1812. godine proizvela radne pantalone za rudare, od konopljinog platna uz garanciju, da ih ne mogu razguliti dva konja, te da neće upiti vlagu (vodu). To je danas svima znan džins, a pantalone farmerice. Sve do početka šezdesetih godina, kvalitetnim se farmericama smatrale one, koje mogu da dube, tj. da stoje uspravno.

Od početka šezdesetih godina, iz upotrebe su izbačena platna od konoplje i lana, te su se farmerice počele proizvoditi od pamuka, koji je mekši i od tada su farmerice postale i dijelom ženske odjeće.

Konopljina užad su nezamjenjiva u mnogim granama privrede, naročito u pomorstvu, upravo zato što ne upijaju vodu i ne bubre. U svijetu tekstila i odjeće, posljednjih tridesetak godina su posebno cijenjene i veoma skupe bijele košulje od konopljinog platna.

Trenutno je najveći proizvođač konoplje i proizvoda od konoplje Narodna republika Kina, koja na izvozu poluproizvoda i proizvoda od konoplje godišnje zaradi preko pet milijardi američkih dolara.

Jugoslavija je već osamdesetih godina bila izbrisana sa svjetske liste proizvođača konoplje. Od država koje su nastale raspadom Jugoslavije, uzgoj konoplje pod državnim nadzorom se vrši u Srbiji i Hrvatskoj. Hrvatska je u evropskim razmjerama poznat izvoznik proizvoda od konoplje, naročito užadi.

Mađarska izvozi užad, tepihe i tkanine od konoplje u Ameriku. Rumunija, takođe, izvozi u zemlje zapadne Evrope i u Ameriku. Njemačka, Velika Britanija, Indija, Italija, Španija i Poljska samostalno razvijaju svoju tekstilnu industriju na bazi konoplje. Japan nastavlja religioznu tradiciju proizvodnje tkanina od konoplje za izradu svečane carske odjeće.

Proizvodnja tkanina od konoplje, tog “eko-prijateljskog” materijala, je u ekspanziji i u mnogim drugim zemljama kao što su Francuska, Danska, Rusija, Švajcarska. Gotovo svuda u svijetu postoji makar mali djelić zemljišta odvojenog specijalno za gajenje konoplje, čijom se preradom dobijaju izuzetno kvalitetno tkani odjevni i drugi proizvodi.

Izvor:6yka.com