Glavna lekovita svojstva bunike su sedativno i analgetsko, pa je bunika često korišćena za bol urinarnog trakta, posebno u slučaju kamena u bubregu. Kod Parkinsonove bolesti pomaže protiv drhtanja i krivljenja lica, kočenja mišića, posrtanja u hodu. Služi kao lek protiv grčeva u želudcu, crevima i mokraćnom mehuru. Reguliše i puls. Najbolje je upotrebljavati tinkturu bunike, 10 puta razređenu destiliranom vodom u dozi od po 1-4 g, ili triput dnevno po 6-24 kapi posle jela.
Kuvanjem bunike lišća u ulju dobija se oleum Hyoscyami coctum, a prave se i različiti melemi za masažu i mazanje protiv reume. Bunika čini deo mešavine u cigaretama protiv astme i nekih pilula za čišćenja creva. Kao sedativ daje se zajedno s morfijumom.
Zbog otrovnosti treba pripravke bunike uzimati samo pod kontrolom liječnika, a lijekove od nje smije pripremati samo ljekarnik, i to isključivo na liječnički recept. Znaci trovanja bunikom slični su kao kod trovanja velebiljem. Čovek se oseća kao da lebdi i da nogama ne dodiruje zemlju, hvata ga san i on pada u komu, jer nastaje paraliza centralnog nervnog sistema, osobito centra za disanje.
Važne napomene
– Deca i trudnice nikako ne smeju doći u dodir sa bunikom!
– Ukoliko berete buniku, obavezno koristite zaštitne rukavice zato što se otrov bunike može apsorbovati kroz kožu i nakon branja dobro operite ruke sapunom i mlakom vodom.
– Nivo toksičnosti bunike zavisi od toga u kom prirodnom staništu raste.
– Bunika može da ispušta veoma jak miris, pa i sam udisaj tog mirisa može dovesti do stanja euforije i haluciniranja.
– Prvi simptom trovanja bunikom jeste gubljenje pamćenja, a simptomi mogu biti i ubrzan puls, suva usta, konstantan osećaj žeđi, dehidratacija čitavog organizma, povraćanje, teško disanje, magljenje vida, raširene zenice.
Izvor: agroinfo.rs